W małej muszli...

 

Czy słyszysz szum w małej muszli?
To szlocha czyjaś dusza zagubiona
Wyciąga do nas swe białe
Wychudzone ramiona, i woła nas

A ty mówisz, że to morze szumi
I przytykasz muszlę do ucha
Lecz ja wiem, ze to dusza woła
Czyjaś zatopiona w muszli dusza 

 

Oczy wieczoru...

Oczy wieczoru oświetlone srebrem
Nad horyzontem chmury biała głowa
Księżyc przechyla tarczę ku twarzom wylękłym
Pod boskim ciężarem dzisiaj też ktoś skona...

W blaskach świecy ćmy martwe liżą cienie
Życie jak żaba banalnie rechocze
A ja próbuję schować serce, nim spęcznieje
Tęsknotą za Twoim oddalonym sercem...

Sen miałam...

Jak wachlarz japoński

Kolorami nabrzmiały

I kapiący złotem

Sen miałam,

W którym unosiłam się w obłoki

Wysoko, w błękitne przestworza

Gwiazdy dotykały mego czoła

A ja łapałam szczęscie za ogon

Tylko marzyłam...

Pytasz co dziś robiłam?
Nic wielkiego - tylko marzyłam...
I przyglądałam się motylom na szybach
Które odfrunąć nie zdołały
Trzepocząc skrzydłami z sił opadały...
Patrzyłam na małe kwiaty
Gdy rozkwitły za wcześnie
I zimny szron wziął je w objęcia
I pieścił do śmierci
Dziś i mnie tęsknota tak pieści... 

 

Tęsknię do Ciebie...

Tęsknię do Ciebie...

I patrzę w kalendarz
Czemu rok taki długi?
Te dni ciągną się jak żurawie
Po bezkresnym niebie

A ja tęsknię do Ciebie...

Stary zegar wybija godziny
Mkną szybko małe minuty
Ale miliardów ich nie policzę
A rok wydaje się taki długi

Więc tęsknię do Ciebie... 

 

Miedzy światami...

Kiedy wyrwiesz się z klatki zapomnienia,
Drogę przebędziesz pustynną
Jedząc tylko zimną kaszę z nieba
Oprzesz się burzy odmętom

Lecz może kiedyś, u kresu twej drogi
Jakiś cię anioł przyjazny obudzi
Ockniesz się wtedy, widząc żeś w otchłani
Miedzy jednym światem a drugim... 



 

Bez ciebie...

W deszczu strugach rozmywasz się
Bezdomny ptak na gałęzi marznie
Bez ciebie świat smutne imię ma
I wszystko zdaje się być takie nieważne

Moje maleńkie szczęście

Moje maleńkie szczęście
Jak kwiat wiosną rozkwitły
Przez lato życia dojrzewał
  By, gdy wróciłeś, opaść i umrzeć... 

 

Nadzieja szepcze...

Zostawiłam koszyk z winem i jabłkami
Ogród czekając przystroił sie w kwiaty
Nadzieja jak obrus biała na stole kładzie się 

I pyta cicho "kiedy cię zobacze? "

Zwiędły już jabłka, wino wylało się
Zszarzały obrus wyniosłam do sieni
Ogród śpi, deszcz płacze pomiędzy kwiatami
Nadzieja szepcze, "jeszcze dzień, jeszcze siedem"