Monogram w sercu...

Szkoda, że kwiaty tak szybko więdną
Dziewiętnaście róż umiera zbyt prędko
Zostanie tylko monogram w sercu -
Wspomnienie upadania i purpury miękkości... 

W głębinie sennych powojów...

Nad horyzontem ciche, zimne niebo
Zdobione haftem pierzastych koronek
Grafitową głowę schyla nade mną
Czule otula atlasowym mrokiem

Wiec tonę w głębinie sennych powojów
Ostatni słoneczny promień zgasł
Pytam wstydliwie stojących aniołów
Kto do życia zbudzi mnie kolejny raz?

Jesteś wodą...

Jesteś wodą,
Do której tęsknię w skwarze,
Którą piję i pragnę
Bez której żyć już dzisiaj nie potrafię!

Srebrzyste sny

Gdy smutek szalem otuli dokładnie

Żadna myśl radosna nie przekradnie się

Srebrzyste sny wokoło sfruwają

I we włosach warkocze splatają

Księżyc kołysze na swoich ramionach

Z daleka śpiewa żaba zielona

A chociaż wkoło tysiąc kwiatów kwitnie

Zamykam oczy i cały świat milknie            

Cisza płynie...

Cisza płynie
Potokiem niesłyszalnym
I noc zakrapla w siebie
Sen nienaturalny,
A ty zostawiasz we mnie
Jak po wyrwaniu kwiatu -
Miejsce - tobą całe zajęte

Czarodziejski pył

Miłość jak bezdomny ptak
Tuła się nad dachami
Rozdaje czarodziejski pył
Tak lekki jak kwiat mimozy

Z nieuważnych gestów i słów
Zszywa marzeń sukienki
Nie oczekując w zamian nic
Ubiera sobą nagich ludzi...
 

Każdego ranka...

Każdego ranka zmywam cię z serca
- łka moja dusza...
A ty odrastasz jak mech wśród paproci
Gęstszy w każdym wieczorze...

Godziny

Liczyłam dziś godziny
Szły jedna za druga jak siostry
Trzymając się za ręce

Ranna jak śliczna panna
Powieki spiące przymykała
Młody wiatr ją porwał

Południowa jak róża
Z ciepłym słońcem w kolory grała
O swiecie zapomniala

A wieczorna jak wdowa

Księżycowi wiersze szeptała

Płacząc, w sen zapadła 

 

Tak być musi?

Czy już tak być musi - ja nie wiem...
Że ty dla mnie słońcem
Co uderza w ziemię...
A ja nadmiarem szczęscia rozbita
Nieświadoma wpadam w nicość
I o nic nawet Ciebie nie pytam....

Zakochałam się...

Zakochałam się, 
 A może ktoś we mnie zakochał się?
Zna prawdę księżyc srebrny
Gdy nocą gwiazdy całował,

Marzył o mnie ktoś,  
A może to ja o kimś marzyłam?
Jasny poranek widział
Jak rosą suknie zdobiłam,

Ktoś spotkał mnie dziś, 
 I może ja kogoś dziś spotkałam?
O tym nikt chyba nie wie
Że fiołki w dłoniach trzymałam,

Za drzwiami wieczności...

Zamknęły się drzwi wieczności

I już nie czuję siebie
I tylko liczę  gwiazdy
Na roziskrzonym niebie

Nie mów mi dziś o łące
Pełnej kwiatów i ptaków
Ani o słońcu gorącym
Nie ma na to czasu!

Spójrz, wkoło nas sama biel
Na drzewach i w niebie
Szkoda, że razem z nią śpią
Moje uczucia do ciebie...